ÇAĞIN EN BULAŞICI HASTALIĞI : FOMO

internete giremediğinde temel bir muhtaçlığı karşılanmamış üzere hissediyor. Bu durum bir endişe oluşturuyor.  Fomo, bu durumu tanımlamak için tanınan psikolojide kullanılan bir terim.  Teknolojik aletlerle geçirilen vakit çoklukla aile ve sevdiklerimizle geçireceğimiz vakitten çalınıyor. Bu durum şahısların günlük vakit dilimindeki aktivitesini bozup eşi ve çocukları ile ilgilenmeyen telefonunu elinden bırakamayan yetikinler olarak sayısı gitgide artan bir topluluğun ortaya çıkmasına neden oluyor. Bu neslin ebeveynler olarak  yetiştirdiği jenerasyonun gelecekteki halini hayal ettiğimizde toplumu büyük düşüncelerin beklediğini  sorunun gün geçtikçe büyümekte olduğunu rahatlıkla söylemek ise hiç sıkıntı olmuyor.
Fomo globalleşmenin bize bir armağanı. Globalleşme yalnızca politik-sosyolojik değişimleri yanında getirmedi tıpkı vakitte teknolojik bir değişim de oldu. Teknolojinin yaygınlaşması bütün dünyayı birbirine yakınlaştırdı. Evvelden etrafımızdaki şahıslarla toplumsal ağ kurup hayatımıza devam ederken bugün dünyanın her yerinden beşerlerle toplumsal ağlar üzerinden arkadaşlıklar kurabiliyoruz. Duygusal bağlar hatta evlilikler bile toplumsal ağlar aracılığı ile günümüzde gerçekleşebilmektedir. Yapılan bir araştırmaya nazaran, 2010 ve takip eden yıllarda internet üzerinden tanışıp evlenen insanların oranı %35 artmış. Lakin bu evliliklerin uzun sürmediği ve internet üzerinden tanışıp evlenenlerin %60‘ının 2-5 yıl içerisinde boşandığı görülmüştür. Sanal dünyada tanışıp evlenen şahısların boşanmasındaki en büyük neden ise insanların kendilerini olduğundan farklı göstermesi ,evliliklerin bu nedenle uydurma bir temel üzerine kurulmasıdır. Bu durum vakitle fark edildiğinde boşanmalar da kaçınılmaz olarak ortaya çıkmaktadır. 
Teknoloji sayesinde günümüzde istediğimiz bilgiye anında ulaşabiliyoruz. Bu durum dünyayı elektronik bir köye çevirmeye başladı uzaklıklar yakınlaştı. Aslında düşünüldüğünde bilgiyi yakınlaştıran ve çok büyük kolaylıklar getiren bu durum insanı insan yapan bedelleri sarstı.  Bunlardan biri de toplumsal medya bağımlılığı, bu bağımlılığın yaşı gitgide de düşüyor. 3, 4 yaşındaki çocukların elinde telefonlar, tabletler çocuklar uyuşmuş biçimde birbirleri ile oyun oynamıyorlar. Çocuk gelişiminin en kıymetli kesimi olan oyun giderek yerini sanal oyunlara bıraktı.  Anne babalar sussun diye çocuklarına bu sanal uyuşturucuyu çekinmeden veriyorlar. Bu çocuklar ergenlikte sanal olarak arkadaşlık kuran gençlere dönüşmekte ve yetişkin halinde ise artık birbirleri ile dialog kuramayan beşerler oluyorlar. Bu bağımlılık o denli bir hale geldi ki  aynı odada bulunan aile üyeleri de tek söz bile etmeden ellerinde akıllı telefonlarla saatlerce vakit geçiryorlar. 
Toplumsal Medya ile geçirilen vakit kişinin günlük hayat nizamını bozduğunda , evvelden yaptığı halde toplumsal medya ile geçirdiği vakit nedeniyle artık  aksattığı faaliyetler oluyorsa FOMO kapıdan gözüktü demektir. Toplumsal medya bizi toplumsal olarak engelli birine dönüştürüyorsa buna rahatsızlık demek gerekiyor.
 Toplumda, sanal âlemde daha fazla yer edinebilmek üzere bir kültür oluştu. Twitter’da yazdıkları retweet yapılmayanlar yahut Facebook’da ve İnstagram’da gereğince beğeni almayanlar kendilerini berbat hissediyorlar. Snapchat ie anı yaşamayıp bunun daima görüntü kaydını çeken, hislerini bu yolla tabir eden , takipçi sayısı ile var olan ve sevildiğini hisseden bireyler toplumsal medya aracılığı ile kendi davranışlarının kelamlarının onaylandığını, sevildiğini hatta kıymetli olduğunu hissediyor. FOMO da görülen kıymetli özelliklerden biri de daima başka insanların ne yaptığı ile ilgilenme olarak ortaya çıkıyor. Bu durum insanların kendi yaşantılarından memnun olmamasına ,sürekli olarak daha düzgününü istemesine ve aile içinde çatışmalara neden olacak durumların ortaya çıkmasına da neden olabiliyor. Teknoloji bir gaye için kullanildığı takdirde hayatı kolaylaştırabiliyorken bunun gereğinden fazla kullanılması ile  kişinin günlük hayat aktivitesini bozuluyorsa,  teknoloji hayatının tek konusu haline geliyorsa, kişi eşiyle ve  çocuklarıyla ilgilenmiyorsa, gerçek arkadaşlıklar kurmuyorsa  artık bağımlılık kelam konusu olmaktadır.
Toplumsal medya bağımlılığının belirtileri nelerdir?
Giderek toplumsal medya araçlarını daha fazla kullanmak,
Sosyal medyaya gün geçtikçe daha fazla gereksinim duymak,
Kullanmadığında huzursuzluk hissetmek,
Farkında olduğumuz ferdî sorunlarımızı toplumsal medya aracılığı ile halletmeye çalışmak 
Sosyal medya kullanımının bireye inanç vermesi.
Toplumsal medyada fazla vakit geçirilmesiyle oluşan bu durum sonucunda kişi, bir yerden sonra işlerin karşıt gittiğini durumunda anormallik olduğunu boşa vakit geçirdiğini anlamaya başlıyabiliyor fakat kendini engelleyemiyor. İşte bağımlılık burada ortaya çıkmaya başlıyor. Kişi hayattan haz almamaya başlıyor. Beyefendisinin ödül olarak algıladığı karşıdaki insanın bize gülümsemesi, arkadaşlarla konuşmak üzere durumlar ödül olarak algılanmamaya başlıyor. Gerçek hayattan sıyrılıp telefon ve bilgisayarın içine kendini hapseden bu beşerler yalnızca sanal ortamda bulunmaktan zevk alıyor. 
Çocuklar inançta olsun diye sokağa çıkmasını istemeyen anne babalar bilmiyor ki sokaktan daha büyük bir tehlike meskende yanı başında. Çocuklar uydurma bir kimlik edinip sanal alemde dolaşıyor. Bunun sonucunda palavra doğal bir olgu olarak çocuğa gözükmeye başlıyor. Kendini olduğu üzere kabul etmeyen hayal ettiği biçimde kendini tanıtan ve gitgide kendinden uzaklaşan bireyler ortaya çıkmaya başlıyor. Toplumsal ağlar insanlara “yeni bir ben” olma seçeneği sunuyor. Ayrıyeten oluşturulan bu yeni  kimlik istediğin vakit değiştirilebiliyor. İşler karşıt gidiyorsa olumsuz tenkit alıyorsan yada tanınan olamadıysa çabucak öteki bir kimlik edinilebiliyor. İşte bu durum olağan hayatta bağlantı kurarken kendi söylediğimizden ve davranışımızdan sorumlu olma, yaptığımız yanlışları düzeltmeye çalışma üzere insani olan vasıfları ortadan kaldırıyor. Arkadaşlıklar ve  ilişkiler kısa vadeli, sorumluluk almayan çok rahat palavra söyleyen beşerler ve geçersiz kendilikler…İşte bu durum vakitle insanın gitgide kendisinden daha fazla uzaklaşmasına, hayatı yaşamamasına gerçek manada keyifli olamamasına neden oluyor. 
Teknoloji gererekli olduğu taktirde hedefimize ulaşmak için bir araç olarak kullanıyorsa hayatımızı kolaylaştırmaktadır. Fakat teknolojiyi bir araç olarak değil hayatımızın merkez noktasına bir emel olarak koyarsak hayatımızı kısıtlamış kendimizi toplumsal bağımlı hale getirmiş oluyoruz. Toplumsal medyada ülkü bir kullanıcı, gerçek hayat ile sanal dünya ortasındaki hudutları koruyabilen kullanıcıdır. Şayet siz anı yaşamaktansa o anın fotoğrafını çekip aldığınız beğeni ölçüsünce memnun oluyorsanız gerçek hayattan uzaklaştığınız manasına gelir bu.
Telefonu elimizden bırakıp, bilgisayarın başından kalkıp;  insanlarla yüz yüze görüştüğümüz sohbetler, kısa yürüyüşler, aile toplantıları, çocuklarımızla oyun oynamak üzere faaliyetleri arttırıp FOMO dan uzaklaşabiliriz. Unutmamak gerekir ki hiçbir sanal yaşantı gerçek yaşantının yerini tutamaz. Hayata dokunmak ve hakikaten yaşamak için bırakalım elimizden telefonları, kapatalım telefonları. Hayata gerçek bir gülücük ikram edelim  ve gerçek kendiliğimizi  sevelim.  Unutmayalım geçen vakit bir daha geri gelmeyecek.
 

Kaynak Site İsmi
Hekim Takvimi
https://www.doktortakvimi.com/blog/cagin-en-bulasici-hastaligi-fomo