AİLE VE ERGEN

güncelleyen bir kurumdur.

Bilinen en yaygın tarifiyle aile, biyolojik ilgiler sonucu cinsinin devamını sağlayan, paylaşımın,

toplumsallaşmanın olduğu, karşılıklı alakaların kurallara bağlandığı, toplumsal bedellerin sonraki

nesillere aktarıldığı biyolojik, ruhsal, sosyo-ekonomik ve tüzel yapısı olan bir kümedir. Aile

tarifleri ekseriyetle kanbağı üzerinden yapılmış olsa da, bireylerin evlat edinme yoluyla da ana-
baba ve çocuklardan oluşturdukları aileleri de birebir kapsamda kıymetlendirmek fayda sağlar

Bu nitelikleriyle aile; sevgi, memnunluk, bağlanma, ilişkin olma ve paylaşma üzere hislerin yaşandığı,

yaşanan bu hislerin oluşturduğu sıcaklıktan beslenen ve devam etmesini mümkün kılan bir

bütündür. Çocuk, içine doğduğu ailede gereksinimlerinin karşılanması sonucunda varlığını devam

ettirebilmeyi başarır. Bu gereksinimlerin başında, korunma, toplumsallaşma, biyolojik muhtaçlıklar, duygusal

takviye, eğitim, din ve ekonomik takviye üzere ögelerin karşılanması gelir. Bu güvenlik ögeleriyle

büyüyen çocuk hayat içindeki duruşunu da bütün bu değerli noktalarla ortaya koyar. İnsan

hayatında, çocukluk devrinin birinci beş yılı büyük ehemmiyet taşır. Yetişkin devirde kullanacağı

kişilik örüntüleri işte bu yıllarda oluşan temellerle şekillenir. Elbette, hayattaki her noktayı denetim

edebilmek mümkün değildir. Lakin, denetim dışı gelişen aksiliklerin en az hasarla

atlatılabilmesini sağlayabilmek hünerlerinin var olması, kullanılabilmelerini sağlayabilmek kıymetli

bir noktadır.

Ergenlik periyodu ise çocukluğun ikinci değerli periyottur. Bu periyot, çocukluk basamağında

meydana gelmiş aksiliklerin giderilerek yerine yeni olumlu özelliklerin geliştirilebileceği

yine yapılanma ve telafi periyodudur. Bu süreç ailelerin çocuklarıyla bağlantılarında zorlandıkları

fırtınalı bir evredir. Süratli büyüme temposunda olan ergenin kendisi dahi bu sürate ahenk sağlamakta

zorlanır. Değişim sık sık, ani, beklenmedik yer ve vakitte ortaya çıkabilir. Ergen bu

değişimlerde çoğunlukla kendisine ahenk sağlanmasını bekler. Fakat bugün gereksinimi olan durum,

yarın farklı bir muhtaçlığa dönüşmüş de olabilir. Saç modeli her gün değişir, ayna karşısında geçen

müddet uzar, kendini bazen en güzel-en yakışıklı görürken bazen de en yakışıksız olarak algılayabilir. Bu

devirde bireyin kurallarla ortası hiç de âlâ değildir. Kendi kural koyucu olmak ister. Var olan

kurallara karşı çıkar. Her şeyin en doğrusunu bildigini ve en hakikat kararları verebildigini düşünür.

Bu devirde kendi cinsel kimliğini belirginleştirirken, karşı cinsi fark ederek daha fazla ilgilenme

eğilimi başlar. Bunların yani sıra, akran bağlantılarında sıkıntıların yaşandığı ağır bir periyot kendini

hissettirir.

Tam da bu periyot ergen ve aile çatışmalarının yaşandığı bir durumu tanımlar. Aile daha evvel

kelamından dışarı çıkmayan, uyumlu, munis, dersini çalışan, kurallara uyan çocuğunu kaybettiğini

düşünerek korkar ve paniğe kapılır. Meğer tıpkı çocuk daima oradadır ve yalnızca gereksinimleri

değişmiştir.

Aile bu devirde çoğunlukla kendini çaresiz, yetersiz, ne yapacağını bilemez ve “Nasıl davranırsa

en doğrusu olur?” sorusunu karşılığını arar. Halbuki ergenin en temel gereksinimi, varlığının kabul

edilmesidir. Ayrışma-bireyselleşme gereksiniminde olan ergen, onay almak, kabul görmek ister.

Ebeveyin bu vakitte dinleme marifetini kullanabildiği oranda münasebetlerde tutarlılık kendini gösterir.

Ergenle ilgide, ergenin akranlarından örnek vermeden, yargılamadan, eleştirmeden kabul

edilmesi aile bağlarının güçlenmesinde ve alakaların sağlıklın devam etmesinde rol oynar. Aile

ömründe, her bireyin rollerinin besbelli olması, hiyerarşik yapıda anne-babanın ortak tavır

sergiliyor olması, istikrarın ve ahengin oluşmasında ehemmiyet taşır. Anne-baba ergenin yaşıyla

uyumlu kurallar belirleyerek ve bu kuralları vakit içinde gereksinimlere nazaran değiştirerek uyumlu ve

istikrarlı bir aile bağlantısının devamını sağlar. Ergen kurallara uymak istemez, onun için kurallar

gereksiz ve can sıkıcıdır. Fakat kurallar konusunda açık irtibatın olması, kurallara neden

ihtiyaç duyulduğunun paylaşılması ergen tavırlarının esnekleşmesini sağlar. Ergen bu

devirde merttir, denemekten korkmaz.

Ebeveynin bilglendirici yaklaşımı bireyin özgüvenini geliştirmesine katkı sağlar. Ergenin küçük

yanılgılar yapmasına denetimli olarak müsamaha ile yaklaşılması, kendi doğrularını oluşturması

açısından kıymet taşır. Unutulmamalıdır ki, oburlarının tecrübeleri ile kendi doğrularımızı

oluşturamayız. Bu devirde acımasız tenkitler ilgilerin ziyan görmesine sebep olurken, olumlu

tarafların görülerek ödüllendirilmesi ebeveyn-ergen alakalarını güçlendirir; ergenin sağlıklı

gelişmesine katkı sağlar.

Ergen çocuğu olan aileler, sık sık geriye bakarak, çocuklarının birer birey olduğunu kabul ederek

empati kurmalarının kendi geçmiş hislerini anımsadıklarında, kuracakları köprüleri daha

sağlıklı ve sağlam inşa edecekleri unutulmamalıdır.

Kaynak Site İsmi
Tabip Takvimi
https://www.doktortakvimi.com/blog/aile-ve-ergen