Korku

sinde, toplantı sırasında, topluluk içerisinde ya da bir kaza atlattığımızda dert duyabiliriz. 

Korkulu hissettiğimiz durumlarda vücudumuzun verdiği yansıları; kasların gerginleşmesi, terleme, kızarma, titreme, baş dönmesi, süratli nefes alıp verme, çarpıntı, kan basıncı değişiklikleri, soluk renk ya da yüzde kızarma, boğazda düğümlenme, bunaltı, kusma, bayılma hissi, karın ağrısı, sık idrara çıkma, cinsel isteksizlik vb. olarak sıralayabiliriz. Bu yansıların hepsi ortak ve doğal reaksiyonlardır. 

Her birimiz günlük hayatımızda bizleri kaygılandıran pek çok durum ve olayla karşılaşıyoruz. Dert yaratan durum ya da olay güya hiç geçmeyecekmiş üzere düşünüyoruz. Beynimiz sırasıyla pek çok olumsuz senaryo yazmaya başlıyor ve vakitle günlük hayatımızı pek çok istikametten olumsuz etkileyen bir boyuta ulaşıyor. Performansımız ve yaratıcılığımız düşüyor, uyku nizamımız bozuluyor, huzursuzluk hissi artıyor. Tehlikeli olmadığı halde bile kalabalık ortamlardan ve beşerlerle bir ortaya gelmekten kaçınır duruma geliyoruz. Kısa vadede bu kaçınma davranışı rahatlamamızı sağlasa da uzun vadede kaçındığımız durum ve olaylarla yüzleşmemizi zorlaştırıyor ve giderek daha çok şeyden kaçınır bir hal alıyoruz. Günlük hayatımızda yapabildiğiniz şeyleri yapamamaya başladığımızda hayat bizim için çok daha fazla zorlaşıyor ve özgüvenimizi kaybetmeye başlıyoruz.

Aslında ortalama bir korku seviyesi, günlük hayatımız için itici bir kuvvet oluşturuyor. Harekete geçmemizi sağlıyor. Ortalamanın üzerinde bir tasa ise hayatımızı daima ve olumsuz bir biçimde etkiliyor ve aksatıyor. İşte o vakit telaş, itici güç halinden çıkıp ziyan veren haline gelmiş oluyor. Yani; telaşlı olma durumu günlük hayatımızı olumsuz etkileyecek bir boyutta değilse tedavi gerektirmiyor lakin daima ve tekrarlayan bir biçimde devam ediyorsa ve günlük hayattaki işlevselliğimizi etkiliyorsa yardım almamız gerekiyor.

Korku ile çaba yolları:

Dertlerimizi kabul etmek, onlardan kurtulmaya karar verip harekete geçmek değerli ve güçlü bir süreç zira bu his sıkışmış üzere hissetmemize neden oluyor. Bu histen kurtulmak ve kendimizi nasıl daha yeterli hissedeceğimizi bilmek güçleşiyor. Hayli yıpratıcı olan korkuyla birlikte yaşamaya çalışma durumuyla birlikte vakitle yaşadığımız dertten ötürü kendimizi hatalar duruma geliyoruz ama araştırmalara nazaran korkuyu azaltmak için uygulayacağımız bir kaç usulle birlikte kolay alışkanlıklar geliştirebilir ve kendimizi daha uygun hissedebiliriz.

Psikoterapi ile tasa tedavisinde bireyin olumsuz niyet ve davranışlarını değiştirme ve tasa karşısında faal rol alması hedefleniyor. Gerilimle başa çıkma prosedürleri, gevşeme idmanları ve alternatif davranış biçimleri öğreniliyor. Verilen ödev ve idmanlarla kişinin korku yaratabilecek durum ya da olaya karşı duyarsızlaşması sağlanmaya çalışılıyor.

Psikoterapi ile tedavi dışında günlük hayatta korku ile başa çıkmada pek çok sistem kullanabiliriz. 

Korkularımızdan kurtulmamız için harekete geçmemiz gerekiyor. Kimilerimiz korkularından kurtulmak için uygun vakti bekliyor ve daima olarak bir erteleme durumu içerisinde yaşıyor ama kurtulmak için bir an evvel harekete geçmezsek bütün bir ömrü tasayla bir arada yaşamak durumunda kalabiliriz.

Hayatımızın daha güzel olması için uygun vakti ya da diğer şeylerin olmasını beklersek var olan gücümüzü ve vaktimizi boşa kullanmış oluruz. Hasebiyle, her şeyden evvel telaş ile ilgili sorun yaşadığımızı kabul etmemiz ve harekete geçmemiz gerekiyor. 

Dert ve beraberinde getirdiği hisleri kabul ettiğimizde âlâ hissetmek için uygun bir başlangıç yapmış oluruz. Yaşadığımız sorunu kabul edip ona bir isim verirsek hem sorunla yüzleşmiş olur hem de tahlil yoluna daha kolay yönelmiş oluruz. 

Güvendiğimiz, bizleri anlayabileceğini düşündüğümüz bireylere nasıl hissettiğimizi anlatarak onlardan dayanak ve yardım alabiliriz.

Dertlerimizi not edebiliriz. Daima ve yineleyen bir biçimde başımızın içinde dolaşan fikirleri ve hissettiklerimizi yazarak onları somut hale getirmek farkındalık kazanma konusunda bize yardımcı olur. Böylece ne sıklıkla kaygılandığımızı görme bahtımız olur. 

Telaşlarımızı puanlayabiliriz. Bizi kaygılandıran durumlarda yaşadığımız pay 1-10 ortasında bir puan vererek yaşadığımız telaş yoğunluğunu ölçmüş ve bizi hangi durumların daha çok kaygılandırdığını keşfetmiş oluruz. 

Dertlerimizi yazmak ve puanlamak his ve niyetlerimizi düzenleme konusunda bize yardımcı olur. Onları yazıya döktüğünüzde artık zihnimizde boşa yer kaplamaz olurlar. Bunun için, saçma gelse de, günümüzün kısa bir kısmını kaygılanmak için ayırabiliriz. Örneğin; 10:00-10:15 saatleri ortasını kaygılanmak için ayırıp, kaygılandığımız durumları düşünüp, hayal edip, hislerimizi yazabilir ve puanlayabiliriz.

Bu prosedürün bize kazandıracağı şey; gün içerisinde kaygılanmak için belli bir vaktimizin olduğunu bilmektir. Nizamlı bir biçimde bu metodu tekrarlayarak, kendimize korkumuzun artmaya başladığı durumlarda aklımızdan geçen kanıları ve yaşadığımız hisleri, kaygılanmak için ayırdığımız vakit diliminde yaşayabileceğimizi hatırlatabiliriz. Böylece kaygılandığımız an, kendimize odak noktasının yapmakta olduğumuz işte olması gerektiğini söylemiş oluruz. Bu biçimde, kaygılanmak için ayırdığımız vaktin dışındaki vaktimizi yapmamız gereken ya da yapmak istediğimiz şeylere ayırma konusunda yeterli bir strateji geliştirmiş oluruz. 

Özetle, aşikâr bir seviyede korku motive ediciyken fazlası ziyan veriyor. Üstte da belirttiğim üzere korkudan kurtulmak için pek çok prosedür mevcut. Bunları denemek bizim elimizde. Daima, tekrarlayan ve yıpratıcı olan bu hisle bir arada yaşamaktansa harekete geçip kurtulmayı seçebiliriz.

Kaynak Site İsmi
Hekim Takvimi
https://www.doktortakvimi.com/blog/kaygi