ANNELİK DUYGUSU

ılan araştırmalar anne olan bayanın beyinde en çok telaş, tasa ve risk saptamayla ilgili bölgelerin daha fazla çalıştığını göstermektedir. Bu da annelik davranışlarının bayan beyninde programlanmış olduğunu göstermekle birlikte,anneliğin kolay girilen bir ruh hali olmasını açıklamaktadır. Hasebiyle annelerde bebeğe adapte olmak için doğal bir avantaj kelam mevzusudur.

Annelik davranışı temel olarak genetik ve hormonal etkenlerle tetikleniyor olsa da, yapılan araştırmalar, anneliğin tümüyle içgüdüsel bir yetenek olmadığını, annelik hissinin ve davranışının, büyük ölçüde çocuk sahibi olduktan sonra geliştiğini göstermektedir. Hamilelik sırasında başlayan ve bir ömür uzunluğu sürecek olan bu bağlantıdaki en değerli nokta “bebek sahibi olmaya” yani anneliğe hazır olmaktır. Zira annelik insan hayatında çok özel, bir insan için çok sayıda fedakârlık ve sorumluluk gerektiren, küçümsenmemesi gereken güçlü bir histir.

Hamilelik ve Değişen Öncelikler

Anne olmaya karar veren bir bayanın hayatındaki pek çok öncelik; bu kararı vermesiyle birlikte değişmeye başlar ve hiç kuşkusuz hayatında değerli fedakârlıkları göstermesi gereken yeni bir süreçtir. Hamilelikle daha da barizleşen bu değişim sürecinin, doğumdan sonraki birinci aylardaki birinci yansıması ekseriyetle çocuğunun sıhhati ile bağlı tasalar, güzel anne olup olmadığı fikirleri üzere çocukları ile alakalı ağır zihinsel uğraşlar biçiminde başlar. Hal bu türlü olunca gereksizken bile sık sık çocuğunu gözetleme, konutun paklığı, yiyecek ve içeceklerin hijyeni üzere mevzulara çok eğilme üzere fikir ve davranışlar sık gözlenmektedir.

Tüm maksat çocuğun birinci günlerde tehlikelerden korunması ve yeterli bakım alması ve bir yandan da yeni ömür tertibinin organize edilmesi olmaktadır. Temel öncelik çocuğundadır. Öteki taraftan da annelik marifetlerini geliştirilerek, kâfi hissetmeye muhtaçlık ön plana çıkar. Münasebetiyle anne olan bir bayanın hayatında pek çok önceliğin yer değiştirmesi de çoğunlukla bu devirde belirginleşmektedir.Artık bir ömür uzunluğu sürecek yeni bir rolü vardır: Annelik ve artık yalnızca kendisinden sorumlu olmamakta,en az kendisi kadar düşünmesi gereken bakıma muhtaç bir canlıya karşı da tıpkı sorumluluğu alması gerekmektedir.

Toplumsal hayatını kısıtlama ya da öncesinde toplumsal hayatında sıklıkla dışarda aktiviteler yer alırken artık tercihini inançlı mesken ortamına yönlendirmesi, konut içi yemek-temizlik üzere tertibin birçok şeyden evvel tutulmaya başlanması, yeni rolüne adapte olmasını ve muvaffakiyetle gerçekleştirmesini kolaylaştıracak tüm takviye sistemlerinin harekete geçirme odaklı davranışlar bu periyoda has öncelik değişimleridir.Diğer yandan annelik marifetlerini geliştirilmesi, çocuk yetiştirme, çocuk gelişimi ve âlâ bir anne çocuk alakası kurmanın yolları üzere mevzular ön plana çıkmaya başlamaktadır.

Bu süreçte çocuğun temel gereksinimlerinin giderilmesi dışında psikolojik-sosyal gelişimine katkı sağlayacak, bir bakıma aile içi eğitimin de başladığı sorumlulukların ön plana çıktığı görülür ve çocukla yaşanılan hoş tecrübeler odak noktadır. Tıpkı vakitte bu devir, annenin de “çocuğuna sarılmasının, onun kokusunu içine çekmesinin, onunla geçirdiği özel vakitlerin” temel gereksinimi haline geldiğini fark ettiği de bir devirdir.İlişkide verici olma sorumluluğu annede olsa da münasebet daha karşılıklıdır ve çocuk annenin hem duygusal hem toplumsal beklentilerini karşılamak için pek çok şey yapar. Anne ve çocuğun dönüşümlü olarak birbirinin istek ve gereksinimlerine yanıt verme formunda devam eden bu bağlantı de hayat uzunluğu sürer. Çocukla tecrübelenen bu karşılıklı sevgi temelli alaka temelinde bayanın kendi daha pahalı görmesine, kendiyle ilgili temel inançlarının daha da olumlu bir hal almasına sebep olan da bir tecrübedir.

Hasebiyle bir çocuk yetiştirmenin bayanın ömrüne kattığı bu mana, çocuksuz bir bayanken yaşaması pek de mümkün olmayan bir tatmindir. Başka yandan annelik; hislerini, çocuksuz bir bayanken olduğundan daha ağır yaşamayı da beraberinde getirmektedir.Bu epeyce sık gözlemlenen, yakın etraf tarafından da gözle görülür bir biçimde fark edilen ve birden fazla anne olan bayanda görülen bir durumdur. Bu durum bayanın manevi dünyasını zenginleştiren, hislerinin daha düzgün farkına varmasına ve ilgilerinde paylaşıma daha istekli, daha müspet, daha şefkatli ve anlayışlı olmasına katkı sağlamaktadır. Ve bayanın tüm şahıslar ortası bağlantılarına olumlu tesirler. Öteki bir taraftan annelik “bebek sahibi olmaya” karar verdiği anda başlayan, hamilelik süreci ve sonun da doğumla giderek artan, çocuğuna en uygununu verebilme konusunda güçlü bir motivasyon oluşturmaktadır.

Bir bakıma çocukluğunu bir tarafa bırakmak üzere hissedilse de, bu motivasyon çocuksuz bir bayanken tahminen de hiç deneyimleyemediği kadar “yaşama dört elle tutunmayı” teşvik eden güçlü bir histir ve tüm hayatına yansır. Birinci başlarda onu neyin beklediğini bilememenin verdiği korku ve telaş üzere hisler anne olan bayanı hayli hassas, korkmuş, çaresiz, sıkışmış üzere hissettirse de;çocuğa bakımla ilgili giderek gelişen hünerleri ve çocukla karşılıklı gelişen ilginin ona yaşattığı olumlu katkılarla hayata karşı duruşunu sağlamlaştırır.

Kaynak Site İsmi
Tabip Takvimi
https://www.doktortakvimi.com/blog/annelik-duygusu