“Canım Çıkacaktı”
* “Gece yarısı uyandım ki kan ter içindeyim, nefesim durmak üzere. Kalbim çıkacak üzere atıyor, kulaklarım uğulduyor, kıpırdayamıyorum. Allah’ım …
. Camdan buz üzere hava yüzüme çarpıyor da bir ölçü nefes alabiliyorum. Ne oldu bana? O günden beri gece uyumamak için yatak odamdan uzak duruyorum, lakin televizyonun karşısında sabaha karşı sızıp kalıyorum. Hayatım alt üst oldu, ne yapabilirim?”
* “Bu ortalar sıkı perhizdeydim, bir taraftan da ağır spor yapıyordum. O gün de koştum, öteki günlerden farklı olarak çarpıntım giderek arttı, göğsüm sıkıştı. Canım çıkacaktı! Baş dönmesi ile birlikte bir anda ben ben olmaktan çıktım, etrafımı farklı algıladım, istikrarımı yitirdim. Başıma üşüşen insanların sesini duysam da karşılık verecek takatim yoktu. Ambulansla acil servise ulaştırıldım. Kalp krizi düşünülüp kardiyoloji kıymetlendirdi. Sonra da tetkiklerimin sonuçlarının yeterli olduğu söylendi ve psikiyatriye başvurmam önerildi”.
* “Arkadaşlarla eğlenceli bir akşam geçiriyorduk, çay, kahve, sigara ve sohbet gırla gidiyordu. Bir orta ağzım kurudu, lokmam boğazıma takıldı, boğuluyordum. Sıcak bastı, bulantım oldu. Çıldıracak üzere oldum. Ağır bir dehşet başladı, ölüyordum. Kısa müddette ne oldu da bunları yaşadım? Hiçbir şey anlamadım. Acile götürüldüm, orada tabip birtakım tetkikleri yaptı ve senin bir şeyin yok deyip beni konutuma gönderdi”.
* “Yaşadığımı bir ben bilirim, ölmüş kadar oldum, sonra da bir şey yokmuş üzere davranıp beni psikiyatriye gönderdiler, makus bir durumum var fakat benden ya gizliyorlar ya da bilemediler. Bir görseydiniz o gün kontrolümü kaybettim, az kalsın hayatım ellerimin ortasından kayıp gidecekti. Bana ne oldu?”
Emsal kıssaları olan insanların “ne oldu?” sorusuna verilecek karşılık şudur: “ilk panik atağınızı yaşamışsınız”.
Kaynak Site İsmi
Hekim Takvimi
https://www.doktortakvimi.com/blog/canim-cikacakti