Deneyimsel Oyun Terapisi

sılmış olan vücudu gevşemeye başlar. Başa çıkamayacağı kadar büyük görünen meseleler, oyunun büyülü dünyası içinde küçülmeye başlar. Çocuk güçlendikçe yaşamakta olduğu sorun tesirini kaybeder ve düzgünleşme gerçekleşir.

Deneyimsel oyun terapisi 2-9 yaş ortasındaki çocukların aile, okul ve toplumsal yaşantılarında daha uyumlu ve keyifli olabilmelerini sağlamak ve davranış bozukluklarını oyunlar ile onarabileceğimiz bir terapi metodudur.

2 yaşından itibaren çocuklar sorunlarını oynayıp canlandırabilecekleri sembolik ve fantezi oyunları oynamaya başlarlar. Bu yüzden çocukların oyunlarına müdahele etmek ve oyunları yönlendirmek aslında onların hayatına ve deneyimledikleri gerçekliğe müdahale etmektir. Oyun, bütün çocukların ebeveynlerle ortasındaki bağlantı aracıdır. Bu yüzden deneyimsel oyun terapisi travma, hayal kırıklığı, ihmal ve istismar üzere önemli olumsuz olayları deneyimleyen çocuklar için epeyce yararını gördüğümüz bir usul.

Birden fazla çocuk anne karnından itibaren gerilim, korku ve birçok yaşamsal sorunlarla birlikte dünyaya gelir ve o sorunlarla birlikte büyümek/gelişmek için büyük efor sarf eder. Hatta bazen anne babalar dahi çocuklarına yükledikleri stresörlerin farkına varamazlar. Bütün ebeveynlerin maksadı, başarılı ve özgüvenli çocuklar yetiştirmek ancak bu âlâ niyeti çocuğa geçirme yollarında kimi yanılgılar yapılabiliyor. Sonuç olarak da çocuklarda öfke, inatlaşma, karşı olma, parmak emme, tırnak yeme üzere davranış sorunları ve ya reaksiyonlarla karşılaşabiliyoruz.

DENEYİMSEL OYUN TERAPİSİ BASAMAKLARI

1. Keşif Basamağı: Çocuk; odayla, terapistle ve bu yeni ortamda kendine dair beklentileri ile tanışır.

2. İtimadı Test Etmek: Çocuk, kendi için kıymetli olan bilgileri vermeye geçmeden evvel terapistin kendine bağlılık seviyesini kıymetlendirir. Bu basamağın hedefi terapist ile inanç bağlantısı oluşturmaktır.

3. Bağlılık Evresi: Çocuk, şahsî olarak manalı duygusal temalar içeren fantezi oyununa başlar. Zira çocuk terapiste güveniyordur ve terapisti fantezi oyununa davet eder. Bu kademede çocuğun oyunu çok ağır ilerler.

4. Terapötik Büyüme Etabı: Deneyimlediği duygusal acı ile yüzleşmesi ile birlikte çocuk şahsî güçlenme hissini geri kazanmaya başlar. Böylelikle, acı veren olay ya da bağ nedeniyle bir vakitler atladığı gelişimsel etaplara ulaşmaya yönelik olarak büyümeye başlar.

5. Sonlandırma Kademesi: Oyunlar artık daha kolay, güzelleşmeye yönelik oyunlardır lakin sonlandırma için çocuk hazırlanmalıdır. İlginin sonlanmasını kabul etmede çocuğa dayanak olmak terapötik birlikteliği korumak kıymetlidir. Terapist ve çocuk sonlandırmayı birlikte yapar. Ebeveynlerin bunu desteklemeleri değerlidir.

PEKALA, TERAPİSTİN VAZİFESİ NEDİR?

Deneyimsel oyun terapisinde terapist, sözel olarak yansıtmalar ve aynalamalar yaparak çocuğun hem tecrübesini pekiştirip hem de ‘seninleyim, yanındayım ve sen güvendesin’ hissiyatını çocukta oluşturur. Fantezi yani travma oyunları sürecinde, çocukla birlikte oyunu tecrübeler, verilen role karşılık verir ve bu sayede geçmişte tecrübelenen olumsuz yaşantıları oyun oynarken derinleştirir. Fakat terapist oyuna asla müdahalede bulunmaz ve yönlendirme yapmaz. Bu süreçte tüm benliği ve ahengi ile çocuğun yanındadır.

HANGİ DURUMLARDA DENEYİMSEL OYUN TERAPİSİNE GEREKSİNİM DUYUYORUZ?

• Bağlanma sorunları

• Travma sonrasında yaşanan telaş ve gerilim bozuklukları

• Dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğu

• Boşanma süreci ya da boşanmış ailelerdeki zorluklar

• Duygusal, fizikî ya da cinsel istismarda

• Aile içerisinde yaşanan değişimlere ahenk sağlamada zorluk yaşanması (yeni bir kardeş, mesken, okul, ebeveyn)

• Saldırganlık, hırçınlık davranışlarında

• Toplumsal içe kapanma ve depresyon.

Kaynak Site İsmi
Hekim Takvimi
https://www.doktortakvimi.com/blog/deneyimsel-oyun-terapisi