Çocuklarda Cinsel İstismar

ışlar” olarak kıymetlendirmektedir. Çocuk istismarı fizikî, cinsel ya da duygusal istismar ve ihmal (fiziksel ya da duygusal ihmal) olarak 4 kümede tanımlanmaktadır. Bunlar içinde hiç kuşkusuz en çok dikkat çekeni cinsel istismardır.

Cinsel istismar; ebeveynlerin yahut çocuğa bakmakla yükümlü olan yetişkinlerin yahut yabancı rastgele birinin, kendi cinsel isteklerini tatmin etmek için çocuğu kullanması, çocuk üzerinde güç kullanarak, çocuğu korkutarak, tehdit ederek, kandırarak yahut ikna ederek çocukla cinsel yakınlık kurmaya gayret göstermesi ve cinsel haz almasıdır. Bunlar; fizikî temas içermeyen cinsel içerikli konuşma, teşhircilik, röntgencilik, çocuğa cinsel içerikli sinema vb. gösterme/izletme, cinsel ilgiye şahit olmaya zorlama, çocukla cinsel münasebet kurma, çocuğa zorla dokunma, çocuğun dokunması için zorlama, çocuğa sürtünme, çocuğu pornografik yayınlarda kullanma, çocuğu fuhuşa yahut evlenmeye zorlama cinsel istismar örnekleridir. Son vakitlerde giderek yaygınlaşan toplumsal medya ve çeşitli teknolojik uygulamalar aracılığıyla çocukla cinsel ve duygusal istismar emelli bağ kurulma biçimleri de istismar olarak kabul görmektedir.

Yapılan araştırmalara nazaran, her dört kız çocuktan birinin ve her on erkek çocuktan birinin cinsel istismara uğradığı kestirim edilmektedir. Bir öteki çalışmada ise buna misal olarak her üç kız çocuktan birinin ve her on erkek çocuktan birinin 18 yaşından evvel cinsel istismara uğradığı belirtilmiştir. Gerçekte bu oranların rapor edilenlerden ve iddia edilenlerden çok daha fazla olduğunu düşünülmektedir. Bilhassa istismar yalnızca kız çocuklarına yapılıyormuş üzere bir algı hakimdir. Meğer araştırmalar erkek çocuklarında hiç de küçümsenmeyecek bir oranda, çocukluk periyodunda cinsel istismara maruz kaldığını göstermektedir. Erkek çocukların cinsel istismarı çoğunlukla olduğundan daha az rapor edilmekte ve daha az farkına varılmaktadır. Yani çocuklarda cinsel istismar cinsiyet farkı olmaksızın her yaş kümesinde giderek artan bir tehlike olarak görülmektedir.

İstismarların büyük çoğunluğuna bakıldığında en sık karşılaşılan istismar cinsinin aile bireyleri yahut akrabaları (çocukla birinci dereceden kan bağı olan bireyler) tarafından gerçekleştirilen ensest durumları olduğu görülmektedir. Çocukların bilhassa tanıdıkları biri tarafından bu durumu yaşamaları istismarı ve istismarın boyutunu tanımlamayı güç kılmaktadır. Bununla birlikte çocuk pornografisinin tüm dünyada giderek yaygın bir pazara dönüştüğü ve zavallı çocukların bu pazara ve yüksek cirolara alet edildiği bilinmektedir.

Çocuklar kimsenin kendilerine inanmayacağını düşünüp sessiz kalırlar. Başlarının belaya gireceğinden, istismarcının tehditlerinden, anlatırlarsa arkadaşları tarafından dışlanabilecekleri niyetinden, homoseksüel olarak adlandırılabileceklerinden korkabilirler. Bu durumu nasıl anlatacakları gerektiğini bilmeyebilir, cinsel davranışın yahut kendilerine yapılan davranışın yanlış olduğunu bilmeyebilirler. Bu durumdan ötürü günah işlemiş olduklarını düşünebilir, kendilerini hatalı, günahkar olarak hissedebilir ve yaşadıklarından ötürü utanç duyabilirler. Bilhassa tanıdığı biri tarafından istismara maruz kalan çocuk bu durumu oyun olarak görebilir ve tehlikenin farkında olmayabilir.

İstismara uğramış olan bir çocukta;

Kendisine dokunulduğunda çok reaksiyon verme,

Fizikî temas yahut yakınlıktan kaçınma,

Yaşa uygun olmayan cinsel davranışlar sergilenmesi,

Cinsel içerikli oyun oynamada artış,

Cinsel telaffuzların başlaması yahut artması,

Toplumsal manada içe kapanma,

Ani ve çok kilo değişimi (zayıflama ya da şişmanlama),

Aşikâr yerlerden ve şahıslardan çok fazla korkma,

Tanıdık bir yetişkinden kaçma ya da kaçınma davranışı sergileme,

Çocuğun sözlerinin donuklaşması,

Kendine ve yakınlarına inançsız davranma,

Uyku sorunları yaşanmaya başlaması,

Enürezinin (alt ıslatmanın) başlaması,

Parmak emme davranışının görülmesi,

Çok suçluluk hissinin dışavurumunda artış,

Sık sık banyo yapma isteği,

Okula gitmek istememe,

Okul muvaffakiyetinde düşüş,

Kendini suçlama (benim hatam), utanç, depresyon, telaş, ruhsal gelgitler, öfke yansıları vs. görülen belirtiler olarak sayılabilir.

Anneler, babalar, aileler, uzmanlar, yetişkinler…

Bir çocuk size istismara uğradığını söylediğinde yapmanız gereken en değerli birinci şey çocuğun daha fazla ziyan görmesini engellemek ve kuşkularınızı bir kenara bırakarak çocuğa güvenmek ve inanmaktır. Çocuklarının hayal dünyalarının geniş olduğu bu nedenle uydurabilecekleri algısından vazgeçerek çabucak gerekli yerlere (polis, toplumsal hizmetler, en yakın çocuk polis şubesi, travma konusunda alanda çalışan uzman psikologlar, pedagoglar, çocuk ve ergen psikiyatri) başvurun. Çocuklar bu türlü bir durumu söylemekte zorlanmakta ve size kendini zati sıkıntı açmaktadır, ona inanmayarak bu hislerini pekiştirmiş olacaksınız.

Unutmayın ki; her sosyo-ekonomik seviyeden ve her sosyo-kültürel kümeden gelen çocuklar, cinsel istismara maruz kalabilir.İstismarın gerçekleştiği yerler ekseriyetle çocuğun içinde bulunduğu yakın çevredir (ev, mahalle, okul, akraba meskeni vs.). Araştırmalara nazaran istismar eden bireyler çoğunlukla 20-40 yaşları ortasında, tanıdık, evli ve çocuklu erkeklerdir.

Kaynakça:

Lanning, B.,Ballard, J.D. ve Robinson, J. (1999). Child sexual abuse preventionprograms in Texas publicelementaryschools. The Journal of School Health, 69(1), 3-8.

Smith, M. ve Bentovim, A. (1999). Sexual abuse. Child and Adolescent Psychiatry. 3rd. Ed. New York.

Mor Çatı Bayan Sığınma Vakfı, Çocuk İhmalini ve İstismarını Önlemek Elimizde! Sessiz Kalma, Suca Ortak Olma!, Erişim: https://www.morcati.org.tr/tr/yayinlarimiz/brosurler/186-cocuk-ihmalini-ve-istismarini-onlemek-elimizde-sessiz-kalma-suca-ortak-olma.

Gonca Yılmaz G, İşiten N, Ertan Ü, & Öner A. (2003). Bir çocuk istismarı olayı. Çocuk Sıhhati ve Hastalıkları Mecmuası, 46, 295-298 § Taner, Y., Gökler, B. (2004). Çocuk istismarı ve ihmali: psikiyatrik tarafları, Hacettepe Tıp Mecmuası, 35, 82-86.

Turhan, E. Sangün, Ö, &İnandi, T. (2006). Birinci Basamakta Çocuk İstismarı ve Önlenmesi, Sted, 9, 153-157.

Kırımsoy E. vd., 2013, Toplumsal Çalışma Vazifelileri için Eğitim Kitabı, Çocuk Adalet Sistemi Çalışanları Eğitim Programı, Ankara. Erişim: http://www.unicef.org.tr/vera/app/var/files/s/o/sosyal-calisma-gorevlileri-icin-egitim-kitabi.pdf.

Jacobi, G. et al., 2010, “Child Abuse and Neglect: Diagnosis and Management”, Deutsches Ärzteblatt International, 107(13): 231-39.

Kaynak Site İsmi
Tabip Takvimi
https://www.doktortakvimi.com/blog/cocuklarda-cinsel-istismar3