Çocuklarda Davranış Sorunları ve Tahlil Yolları

an sevgi, ilgi ve takviye gören çocukların yaşanan durumu aşması daha kolay olur. Değişen ve gelişen duruma alışıncaya kadar geçen süredeki davranış bozuklukları aslında birer ahenk bozukluklarıdır. Davranış sorunları olarak isimlendirilenler nelerdir?

Parmak Emme:

Sütten kesilme durumundan sonra devam eden parmak emme, çocuğun kendisinde gördüğü bir yetersizliği ya da itimat eksikliğini göstermektedir. Uzun müddet devam eden parmak emme ise daha önemli ruhsal sorunları yansıtır.

Tırnak Yeme:

His ve niyetlerini söz etmede zahmet çeken, yasaklarla ve baskılarla büyüyen çocuklarda görülür. Kızgınlıklarını, kırgınlıklarını, öfkelerini, dertlerini söz etmelerine müsaade verilmeyen çocuklar kızgınlık hislerini bu biçimde kendilerine yöneltirler.

Altını Islatma:

Olağanda çocuklar 2 yaş itibariyle küçük ve büyük tuvaletlerini tutabilmektedirler. Muhakkak sebeplere bağlı olarak bu süreç 3 yaşa kadar uzayabilmektedir. Lakin 4 yaşına gelen çocuk artık küçük ve büyük tuvaletini tutabilmektedir. Şayet çocuk tuvaletini tutmayı hiç öğrenememişse zeka geriliği ya da öteki bir rahatsızlıktan ötürü kaslarını denetim edemiyor olabilir. Yapılan testlerin sonucunda rastgele bir sorun gözükmüyorsa ruhsal sebepler aranmalıdır. Şayet çocuk tuvaletini tutmayı öğrendikten sonra tekrardan ıslatmaya başlıyorsa burada ekseriyetle ruhsal meseleler görülmektedir. Değişen bir durum, kardeş kıskançlığı, dikkat çekme gayreti, aile fertlerinden birinin mevti, tedavisi uzun süren hastalıklar bu bozukluğa sebep olabilir.

Öfke Patlamaları:

His ve niyetleri bastırılan, öfkelerini, ruhsal gerginliğini ve kızgınlığını tabir etmelerine müsaade verilmeyen çocuklar içlerindeki öfkeyi bir müddet tutabilirler. Daha sonrasında ise yaşanan bir durumu ya da yerine getirilmeyen istekleri mazeret ederek öfkelerini patlama olarak boşaltırlar. Bu patlamalar esnasında, çocuk kendini yerden yere atar, başını yerlere ve duvarlara vurur, ağlama krizleri geçirir. Bunun dışında yanlış yetiştirilmeyle her istediği yapılan, kural tanımayan çocuklar, çok şımartılmış çocuklar; elde edemeyecekleri bir şey olduğunda, istedikleri yerine getirilmediğinde de öfke nöbetleri yaşayabilirler.

Hırsızlık (Kleptomani):

Çocuklar yaklaşık 5 yaşına kadar ben-merkezci bir yapıya sahiptirler ve kişilik haklarına uymaz, mülkiyet kavramını gereğince bilmezler. Çocukların bir birden fazla kendisine ilişkin olan oyuncağı bir oburuyla paylaşmak istemediği üzere, diğerlerine ilişkin oyuncaklara da sahip olmak isteyebilirler. Bu bir sorun olmadığı üzere ortada garipsenecek bir durum da yoktur. Tüm bunlara karşın ebeveynlerin okul öncesi çocuklara oburunun eşyasının müsaadesiz alınmayacağı, onun sahibine geri verilmesi gerektiği anlatılmalıdır. Çocuğa yapılan hırsız etiketi hakikat bir davranış değildir. Zira çocuk bunu hırsızlık maksadıyla yapmamaktadır. Şayet tüm uyarılarınıza karşın çocuk bunu yapmaya devam ediyorsa, çocukta bir inanç sorunu, aşağılık duygusu ya da dikkat çekme ihtiyacı olabilir. Bu yüzden çocuklar bu davranışı tekrarlayarak ruhsal açlıklarını gidermeye çalışırlar. Bu üzere durumlarda altta yatan sebebi bulmak epeyce değerlidir. Bunun dışında çocuğa “senin” ve “benim” kavramları öğretilmelidir. Unutmayın ki çocuklar en çok modelleyerek öğrenirler. Bu yüzden onları yanlışsız davranışa teşvik edebilmek için onlara yanlışsız model olmak gerekir. Çocuğa ve onun eşyalarına hürmet duyulmalı ve onun eşyalarını ondan müsaade alarak almalıyız. Bu halde yapması gerekeni ona model olarak öğretmiş oluruz.

Palavra:

Çocuk okul öncesi periyotta, gerçekle gerçek dışı olanı birbirinden ayıracak zihinsel olgunluğa şimdi ulaşmamış olduğu için söyledikleri aslında palavra olarak nitelendirilmez. Gördüğü hayalleri ya da hayallerini de gerçekmiş üzere anlatabilirler. Burada emel ekseriyetle sizi kandırmak değil, dikkatinizi çekmek ve onunla ilgilenmenizi sağlamaktır.

Palavra, aslında yaratılışımızda yoktur. Bu yüzden şayet çocuğunuz palavra söylüyorsa kendinizi, etrafını ya da arkadaşlarını gözden geçirmek gerekmektedir.

İçe Kapanıklılık:

Psikolojide saldırganlık ne kadar büyük bir sorunsa, içe kapanıklılık da o derece bir sorundur. Aileler çoklukla içe kapanıklılığı uysallık, kelam dinleme olarak algılayıp bununla övünebiliyorlar. Lakin haklı reaksiyonları cezalandırılmış, gereksiz eleştirilmiş, yanlışları kınanmış, ve suçlanmış çocuklar aslında kusur yapmamak için içe kapanmayı tercih ederler.

Yaşanan tüm bu bozukluklar çocuğun yaşadığı rastgele bir değişim sonrasında meydana geliyorsa ahenk sorunu olabilir. Bu yüzden bir mühlet sabretmemiz gerekir. Ancak süreç gereğinden uzun sürüyorsa bu bir soruna dönüşmüş olabilir. Bu üzere durumlarda bir uzman takviyesine başvurulmalıdır.

Kaynak Site İsmi
Hekim Takvimi
https://www.doktortakvimi.com/blog/cocuklarda-davranis-problemleri-ve-cozum-yollari