Özgüven Gelişimi

işen bir çocukla, sevgisiz ve ilgisiz büyüyen bir çocuk ortasında özgüven gelişimi konusunda büyük farklar vardır. Aile; sevgi, ilgi, dayanak bahislerinde gerekli özveriyi sağlarsa çocuğun özgüven gelişimi sağlıklı bir formda ilerler. Özgüven, tıpkı vakitte çocukların başarılı bireyler olabilmesinde de en büyük tesirlerden biridir. Kendine güvenen bireylerin başarma konusunda gereksiz korkuları yoktur. Bu sebeple daha yaratıcı, daha girişken bireyler olmakla birlikte başarısızlık konusunda karamsar fikirlerden uzaktırlar.

Özgüven gelişimi nasıl desteklenmelidir?

-Kendini pahalı hissetmeli

Çocuğun özgüveninin gelişmesi için kendini uygun hissetmesi ve kendiyle barışık olması kıymetlidir. Çocuğa kıymet vererek ve gelişimine takviye sağlayarak kendilerini düzgün hissetmelerini, böylece de kendileriyle barışık olmalarını sağlayabiliriz

-Çocuktan beklentiler yaşına uygun olmalı

Ailelerin çocuktan beklentilerinin yaşına uygun olması epeyce değerlidir. Bu beklentilerin çocuğun yaşının altında olması ya da hiç olmaması, çocuğun kendini geliştirmesi konusunda desteklenmemiş olduğunu gösterir. Böylece çocuk beklentilerin karşılanması konusunda ailenin ona güvenmediği hissine kapılır, kendini bedelsiz ve yetersiz hisseder.

Yaşının üzerindeki beklentiler de çocuğu olumsuz etkilemektedir. Çocuktan yapabileceğinden fazlasını beklemek onu zora sokar. Kendisinden beklenilenin üstesinden gelemediğinde hevesi ve motivasyonu düşer, yetersizlik hissine kapılır.

-Huzur ve itimat olmalı

Yetiştiği ortamın huzurlu ve inançlı olması, bir birey olduğunun ve ona paha verildiğinin farkında olması, his ve niyetlerine kıymet verilmesi, yönlendirmenin ve takviyenin verildiği bir ortam olması, kabul görmesi ve hislerinin tanınması çocuğun özgüven gelişimine katkı sağlamaktadır.

-Örnek olunmalı

Anne-baba çocuğa davranışlarıyla örnek olmalıdır. Özgüveni tam olan aileler bunu da çocuklarına yansıtır. Kusurlarını, eksik istikametlerini çocuğa itiraf etmekten kaçınmamalılar. Özgüven, tıpkı vakitte eksikliklere, başarısızlıklarla barışık olup onlara da sahip çıkmaktır. Müspet yaklaşmak çocuğa da itimat vermektedir. Anne-baba çocuğuna güvenirse çocukta kendine güvenir ve daha hamasetli olur. Bu hususta öteki çocuklarla kıyaslama yapmak çocuğu olumsuz etkilemektedir. Her çocuğun farklı yetenekleri, farklı gelişim özellikleri, farklı karakterleri vardır. Birebir kefeye sokmaya çalışmak, tıpkı beklentiye girmek başaramadığı noktalarda çocuğu karamsarlığa, içe kapanıklığa iter.

-Karar vermeleri için fırsat verilmeli

Anne-babalar çocuklara karar vermeleri, kendilerine küçük maksatlar koymaları ve bu maksatlara ulaşmaları konusunda takviye vermelidir. Kendi seçimlerini yapmaları ve bunları yaşamaları konusunda fırsat verilmelidir.

-Sorumluluk almalı

Gerekli yerlerde, gerekli yönlendirmelerle birlikte çocuklara sorumluluk almaları konusunda takviye verilmelidir. Çocuğun aldığı sıkıntı sorumluluklarda ya da ona verilen sıkıntı vazifelerde anne-babanın dayanağını almak da çocuğa düzgün gelecektir. Çocuk sorumluluk konusunda birinci olarak yönlendirilmeli, dayanak verilmeli, zorlandığı noktalarda bunun açıklaması yapılmalı ve takviye yavaş yavaş azaltılmalıdır.

-Suçlanmamalı ve karakteri eleştirilmemeli

Yaptığı yanlışlar ve başarısızlıklar konusunda onu suçlayıp, eleştirmek vazgeçmesine sebep olurken, açıklayıcı konuşmalar yaptığımızda durumu anlayamaya ve gayret harcamaya teşvik etmiş oluruz.

Kaynak Site İsmi
Hekim Takvimi
https://www.doktortakvimi.com/blog/ozguven-gelisimi2