Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite Bozukluğunda Gerçek Bilinen Yanlışlar

bozukluğun ortadan kalkması ile eş manalı değildir. İlaçla tedavi çocuk psikiyatristi gerek görüyorsa sözkonusu olmalıdır. Bunun yanı sıra davranışsal ve akademik gelişme sağlanması için psiko-eğitimsel yardımlara ihtiyacı vardır. Aksi takdirde ilaçla tedavi maksadına ulaşmamaktadır.

DEHB gerçekte mevcut değildir, bu durum çocuklarını disipline edemeyen anne babaların yanlışıdır. Bilimsel araştırmalar DEHB’in biyolojik temelli bir bozukluk olduğunu ortaya koymaktadır, fakat nedenleri tam olarak anlaşılamamıştır. Davranış denetlemek için beyin tarafından kullanılan nörotransmitterlerin dengesizliği ve merkezi hudut sistemindeki olağandışı glikoz metabolizmasından kaynaklandığı ileri sürülmektedir.

DEHB temel olarak makus ana babalıktan ve disiplin eksikliğinden kaynaklanmaktadır ve bütün DEHB’ li çocukların gerçekte muhtaçlık duydukları şey bu türlü yapmacık tedaviler değil eski biçim bir disiplindir. Bazı anne babalar çocuğun yanlış davranışının onun ahlaki bir sorunu olduğunu düşünürler vakit vakitte kendilerinde kabahat bulurlar. Tıbbi bir müdahale uygulamadan yalnızca disiplin usulleri uygulamanın DEHB’li çocuğun davranışını güzelleştirmekten fazla düzgünce kötüleştirdiğini gösteren aile etkileşim araştırmaları vardır.

DEHB yanlış tavırlar sonucu oluşur. Zayıf beslenme, şeker, katkı unsurları, olağan ölçülerde kurşun, olumsuz ana baba tavrı DEHB’ e yol açmaz. DEHB genetik ve biyolojik temellidir. Bununla birlikte anne babaların davranışları çocuğun DEHB davranışlarını denetleme hünerlerini etkileyebilir. Ayrıyeten kimi araştırmalar gebeyken alkol ve uyuşturucu almanın DEHB’ e yol açabileceği konusunda örnekler sunmuştur.

DEHB’ li çocukların akranlarından farkı yoktur. Her çocuk dikkatini sürdürmede ve yerinde oturmada zahmet çeker. DEHB özellikleri 3-7 yaş ortasında başlamışsa akranlarına nazaran belirtileri çok fazla ve şiddetli yaşıyorsa, birçok ortamda birebir belirtiler varsa, davranışlar çocuğun akademik ve toplumsal hayatında değerli bozulmalara yol açıyorsa tüm çocuklarda olduğu söylenemez.

Çocuklar büyüdüklerinde DEHB kaybolur. DEHB yalnızca çocuklarda bulunmaz, birtakım araştırmalar DEHB’in ömür uzunluğu sürebileceğini göstermektedir. DEHB tanısı konulan çocukların %70-80’ i gençlik devirlerinde bu belirtileri sürdürmektedir. %30-65’ lik kısmının ise yetişkinlikte tüm klinik belirtileri sürdürmeye devam ettiği görülmektedir. Şayet tedavi edilmezlerse DEHB’li bireyler husus bağımlılığı, depresyon, akademik başarısızlık, mesleksel meseleler ve evlilik meseleleri yaşayabilirler. Uygun olarak tedavi edildiklerinde DEHB’li pek çok birey üretken bir hayat sürebilir.

DEHB’ li çocuklar daima pekiştirilmeyi isterler. Hatta öbür öğrencilerden daha çok olumlu pekiştirmeye muhtaçlık duyarlar. Tek başına olumlu pekiştirme davranışı kazanma ve sürdürmede kâfi değildir, üstelik daima pekiştirme gerçek hayat ortamlarında uygulanabilir değildir.

DEHB’ li bütün öğrenciler özel eğitim hizmeti almalıdır. Çocuğun eğitimiyle ilgili kıymetli aksaklıklar ve bu hususta istek varsa özel eğitim gerekebilir.

DEHB’ li çocuklar davranışlarından ötürü sorumluluk almak yerine yalnızca özür dileyip mazeret bulmayı öğreniyorlar. Tedavinin psiko-sosyal istikameti bu cins problemlerin önüne geçmek içindir. Ruhsal danışmanlar öğretmenler ve tabipler, çocuklara DEHB’in üzerinde efor harcanması gereken güç bir durum olduğunu bir özür yada kabahat olmadığını öğretirler.

DEHB hayali bir rahatsızlıktır, aslında bu türlü bir hastalık yoktur. Yüzyılın başından beri yapılan araştırmalar, dürtü denetiminde zorluk ve hiperaktivite gösteren bireylerin varlığını objektif olarak göstermiştir.

DEHB’ li çocukları tümü öğrenme zahmetine sahiptir. DEHB’ li çocukların %10-33 ‘ü tıpkı vakitte öğrenme zahmetine sahiptir.

DEHB’ li öğrenciler olağan sınıflarda tahsil göremezler. Öğretmen uygun düzenlemeleri yapar ve sınıf süreçlerini yapılandırırsa, bu çocukların yarıdan fazlası olağan sınıflarda tahsil görebilir.

DEHB’ i olan çocuğun her istediği yapılmalıdır. Bu çeşit bir yaklaşım bu çocukların dürtüsel davranışlarını pekiştirmekten öteki bir işe yaramaz.

DEHB tedavisinde kullanılan ilaçlar bağımlılığa yol açar. Bu ilaçların uygun kullanımı alışkanlığa yada bağımlılığa yol açmaz.

DEHB’in tedavisi için kullanılan ilaçlar zeka geriliği ve kısırlık yapar. Bu tıp niyetler bilimsel takviyesi olmayan görüşlerdir. Bu ilaçların çocukları genel olarak yavaşlattığına ait araştırma bulguları olmakla birlikte zeka geriliği ya da kısırlık olması mümkün değildir.

Uyarıcı ilaçlar almanın DEHB’li çocuklarda kalıcı rastgele bir davranışsal ya da eğitimsel fayda sağladığını hiç bir araştırma göstermemiştir. Araştırmalar uyarıcı ilaçlarla yapılan tedaviden DEHB’li çocukların, gençlerin ve yetişkinlerin yarar sağladığını göstermiştir.

Öğretmenler gereğince gayret gösterirlerse uyarıcı ilaçlardan daha tesirli sonuçlar alınabilir. Çok modelli araştırmalar bu fikrin yanlış olduğunu göstermektedir.

Çocuklarda ya da yetişkinlerde DEHB’i teşhis etmek mümkün değildir. Bilim adamları şimdi DEHB’in teşhisine yönelik tek bir test geliştirememiş olmasına karşın, açık seçik tanılayıcı kriterler geliştirilmiştir.

Kaynak Site İsmi
Hekim Takvimi
https://www.doktortakvimi.com/blog/dikkat-eksikligi-ve-hiperaktivite-bozuklugunda-dogru-bilinen-yanlislar