Aşkın O Hali

mana bilinmeyen. Yüzyıllardır bahsedilir isminden, yalnızca el ele yaşanmamıştır aşk. Kafka Milena mektuplarda, Leyla Mecnun dağlarda, Paris Helen bir savaşın tam da ortasında ateş topları ortasında lakin aslında hepsi kalpte…

Pekala neydi bizi aşk üzerine bu kadar düşündüren?

Aşk, aşkı, aşka, aşkta, aşktan tüm hallerinde “O” bâtın, onun her halini aşkla sevmek. Eminim aşkın tanımı üzere aşkla sevmenin tanımında de hepimiz farklı bir şey söylerdik. Genelimizin anladığıysa coşkuyla sevmek olurdu, işte asıl tanımı güç olan da bu coşku. Aşk dediğin o objeyi, o varlığı gördüğünde nasıl bir zihin tutulmasıdır bu, gece yatağına girdiğinde içindeki o coşkunun sessiz çığlığı üzere, kimsenin duyamadığı lakin senin tüm camlarını yerle bir edebilecek kadar yüksek bir ses. O hayatında yokken istemeyerek yaptığın her şeyi isteyerek yapmak, hoşgörülü olabilmek, kalbindeki sesin ellerini dizlerini saçlarını titretmesi üzere..

Bu ağır hissin tarihine baktığımda binlerce kıssa görüyorum. Aşkı her birimiz farklı yaşadık. Milena’ ya “ hayatımda en çok seni seviyorum diyorum ancak bu gerçek sevgi değil sanırım, sen bir bıçaksın bende durmadan içimi deşiyorum o bıçakla dersem, gerçek sevgiyi anlatmış olurum sanırım.” diyen Kafka, 3 yılda yalnızca 3 kere gördüğü Milena’ya binlerce sarı kağıt yazdı ve en derinindekileri mektuplarında yaşattı.

Mihrimah Sultan’ a olan aşkını İstanbul’un en hoş doruklarındaki iki caminin minarelerinin ortasından resmeden Mimar Sinan ise Mihri mah ın manasıyla aşkını simgeleştirdi. Mihr güneştir, mah ay, Mihri mah ay ve güneşin buluşması… 21 mart akşamı baktığımızda Edirne kapı caminin minaresinde güneş batımına ve birebir anda Üsküdar caminin iki minaresi ortasında ayın doğuşuna şahit oluruz. Her iki zirveyi de gören bir İstanbul zirvesinden bakıldığında Sinan ın Mihri mah Sultan a aşkı önünde eğilmemek mümkün müdür? İşte bu aşkı Sinan yapıtında yaşattı.

Tarihte aşk dendiğinde akla gelen şey sonsuzluk iken, lisana getirilemeyen bir his iken, yaşamak hatta ağza almak yürek isterken günümüzde aşka nasıl da ömür biçer olduk. Kimi 3 yıl dedi kimi 4, kimi aşkın yaşı olmaz dedi, kimiyse başındaki yaş aralığına denk düşmeyen aşıkları eleştirdi. Kimi toplumsal ağlarda sevdalandı, mektup yerini mesajlara bıraktı. Sevdalının ulaşılabilirliği arttıkça aşkın ulaşılabilirliği arttı sandık. Halbuki aşk mutasyona uğradı, her sakallıyı aşk sanar olduk.

Aşk bize yüzünü çevirdiğinde tüm sarayları, tüm kentleri yakılmış harabe buldu. Zira aşk aşk olmaktan çıkmış, bencilliğin içine hapsolmuş, güvensizliğin içine sıkışmış denetimli bir his haline dönüşmüştü. Paris Helen, Kafka Milena, M. Sinan Mihri mah ve öbürleri hepsinde aşk beklentisizdi…

Günümüzde ise her şeyi çabuk tüketir olduk, evvel sözcükler kısaldı, sonraysa konuşmalar azaldı. Mutfaktan gelen o sevdiğin çorba kokusu, seni keyifli etmez seni doyurmaz oldu, açlık yerini doyumsuzluğa bıraktı. Hayatımızı yönlendiren küçük kara kutucuklar; tv bilgisayar evvel yastıklarımızı sonra ise yataklarımızı ayırdı. Küçük makineleşme hareketleri insanı üretimden tüketime itti, insan makineyle daha fazla vakit geçirmeye başladı, yüzlerde Akdeniz gülüşü yerini Sibirya soğuğuna bıraktı; mutsuz tabirler çoğaldı. Rekabet duygusu hırsı, hırs yarışı, kıskançlığı, hasedi ve tüm bunlar güvensizliği getirdi “ ben tatildeyken çiçeklerim ölmesin” diye komşuya bırakılan konut anahtarları yerini “aman yenisini alırız” a bıraktı. Aşklar da tüm bu bahsedilenlerden nasibini aldı. 

Kişinin kendini gerçekleştirme alanı daraldıkça doyumsuzluk arttı ve doyumsuzlukla birlikte tutku öldü. Yastığa bir geceliğine koyulan başların egoları besleyeceğine kanar olduk. Meğer egolar darbe yedi. Kendimize inancımızı karşımızdakine gücümüzü ispatlamak uğruna tutkuyu anlık bir rahatlamaya bıraktık, birden fazla bunu da tutku sandı. Ortada hürmet bitti.

Rekabet “biz” i “ben” yaptı. Ve “biz”den evvel söylenen “ben” ler alakayı sürdürme sorumluluğunun bel kemiğine vurdu. Zira bağlanmak artık yanlıştı, bağlanmak demek “ben”i kaybetmek demekti buna inandırdılar halbuki biz olmadan ben olmazdı düşünmediler. İşte tüm tapınaklar bu türlü yıkıldı.

Aşkı oluşturan yakınlık, tutku, bağlılık akabinde kocaman bir ben bıraktı ve ayrıldı. Yaz aşkı diye ömür biçtiğimiz aşklar kaldı geriye…

Aşkınızın bir mihri mah olması dileği ile…

Kaynak Site İsmi
Tabip Takvimi
https://www.doktortakvimi.com/blog/askin-o-hali