Beslenme Psikolojisi

şgul ediyor. Bazıları uzmanların bilimsel yorumlarına kulak verip doğal organik ve sağlıklı beslenmenin yollarını arıyor bazıları de başını kuma gömerek “atın mevti arpadan olsun” havasında mevcut alışkanlıklarını devam ettiriyor. Ben de beslenme kültürüne ruhsal açıdan yaklaşmak istedim. Tahminen de diyeceksiniz ki o kadar ağır bilginin olduğu bir alanda başımızı karıştırmaya kalkma sakın. Tam bilakis zihnin daha net olması için işe yarayacak fikirler olacak emin olun.

Alışkanlıklarımızı yine gözden geçirmeye ne dersiniz. Sanki gerisinde yalnızca kolay tercihler mi yatıyor yoksa derin ruhsal bağlar mı var? Örneğin, kaç öğün besleniyoruz, en sevdiğimiz tatlar neler? En sevmediklerimiz neler? Midemiz doyduğu halde neden gözümüz doymaz? Gece kalkıp meczup üzere tatlı krizi ile kendinizi mutfakta bulup yedikten sonra büyük bir günah işlemiş üzere hissedenlerden misiniz? Diyet yaparken iki katı açlık hissiyle verdiğiniz kilonun iki katını aldığınız oldu mu? Bu soruların yanıtları kimileri biyolojik kimileri ruhsaldır. Şuurumuzla farkında olmaya ve irademizi yönetmeye çalışıyoruz lakin ne var ki asıl kahraman şuur altımız. His dünyamız, algılarımız ve tercihlerimizin bâtın yönlendirici. Nasıl mı? Bunu bir örnek hadise ile açıklayalım. Yıllardır kilo verememekten şikayetçi olan bayan danışanım, nitekim kilo vermek istiyorum lakin zinhar veremiyorum demişti. Adeta vücudunun kilitli olduğunu kiloyu zoraki koruduğunu tabir etmişti. Tabi bu konuşmalar bilince ilişkin. Ya şuur altı ne diyor? Özel terapi teknikleriyle yaptığımız tahlillerle ulaştığımız gerçekler hiç de kilo vermek taraftarı değildi. “Kilo verirsen mükemmel görünümlü bir bedene sahip olursun, o vakit da tıpkı 10 yıl öncesinde olduğu üzere tacize uğrarsın.” Diyordu. Ne kadar zıt cümleler fark ettiniz mi? Halbuki bana geldiğinde bunun karşıtını söylüyordu. Kendimden de bir örnek verebilirim. Kent dışı eğitim seyahatlerimde konuk edildiğim kurumlarda evdekinin iki katı yemek yediğimi fark ettim. İhtiyacımdan çok fazla. Biraz kendimi tahlil ettiğimde bâtın bir tasa duyduğumu anladım. Bu histen yola çıkarak hatırama ulaştım. Babam işi gereği sık sık kent dışına çıkardı. Bazen beni de yanında götürürdü. Restoranda yemek yedirirken daima şöyle sıkıntısı. “ Oğlum burada uygunca ye. Öteki yemek yok uzun mühlet. Burası konutumuz değil.” Ben de bu düşüceyle zorla yerdim daima. Konut dışında bilhassa de kent dışında olduğumda birebir his ve davranış nüksediyordu. Bunun üzere sayısız örnek anlatabilirim size. Lakin bilinçaltımızın ne kadar tesirli olduğunu anlamamız için kâfi sanırım. Pekala bundan sonra ne yapmalıyız, nasıl davranmalıyız? Öncelikle bizi yönlendiren davranışların bilinçaltı kodlarını çözmeliyiz ki bu çok sıkıntı olabiliyor. Sonrasında sıhhatsiz olan ve geçmişteki olumsuz bir yaşantıya dayanan bu anıları olumlu kalıplarla yer değiştireceğiz. Bu formda işlerin ne kadar da kolay ve otamatik ilerlediğine şahit olacaksınız. Madem durum bundan ibaret. Bunu tek başımıza yapmamız mümkün müdür? Her vakit değil. Bu çeşit durumlarda ilgili bir terapistten yardım alabilirsiniz. Bu halde kendi kendimizi daha az kasar ve daha memnun oluruz. Bir sonraki yazımda irade çatışması ve tat koşullamasından bahsetmek istiyorum. Şimdilik hoşçakalın sıhhatle kalın.

Kaynak Site İsmi
Tabip Takvimi
https://www.doktortakvimi.com/blog/beslenme-psikolojisi