Hamilelik Devrinde Bebeğimizle Bağlantı Kurmanın Yolları

ğımızı düşündüğümüz fakat sonuçlarını düşünemediğimiz ya da bize geçmişte davranıldığı üzere otomatik davranışlar ya da telaffuzlar geliştirdiğimiz olabiliyor. Tahminen de bu noktalara değinip ebevenler olarak bizlerin biraz daha farkındalık sağlaması , çocuklarımızla daha yakın ve samimi bağlantılar kurmamızı sağlayacaktır.

İrtibatta yalnızca ne söylediğimiz değil nasıl söylediğimiz de bir o kadar değerlidir. Çocuk ile sağlıklı bir bağlantı kurmanın anahtarlarından biri de budur. Onunla kurduğumuz göz teması, dokunsal irtibatımız, yüzümüzün tabiri, kullandığımız jest ve mimikler, ses tonumuz, onunla nereden konuştuğumuz yahut onunla hangi gayeyle konuştuğumuz da çok değerlidir. Gerçekten çocuklar bunları çabucak fark ederler ve ona nazaran davranırlar.

Çocuğumuzla kuracağımız irtibat daha anne karnındayken başlar ve devam eder. Gerçekten bu periyotta atılan temellerin ileriki devirlere de yansıması ve olumlu bir halde ilerleyerek gelişmesi ve büyümesini amaçlamaktayız.

Öncelikle ve öncelikle çocukları şartsız olarak sevdiğimizi ve kabul ettiğimizi onlara hissettirmeliyiz. Çocuklar lakin bunu hissettiklerinde bir çiçek üzere büyüyüp gelişebiliyor ve kendi benlikleri ile ilgili olumlu algılar edinebiliyorlar. “Ben bu dünyada yeterli ki varım. Ben sevilen ve bedel verilen bir canlıyım. Ne olursa olsun beni seven yanımda olan bana rehberlik eden ve onlara güvenebileceğim ebeveynlerim var.” bildirisini onlara taşımalıyız. Kendilerini ve hayattı olumlu anlamlandırabilmeleri için bu bildiri çok kıymetli. Bu bildirisi vermeye nasıl ve ne vakit vereceğimizin sorusunun karşılığı ise bebeğimizin taa anne karnındaki periyoduna dayanıyor. Bebeğimiz daha şimdi dünya gözlerini açmadan, minicikken hissetmeli inançlı bir yerde olduğunu ve sevildiğini. Bunu da onunla konuşarak, dokunarak, onunla eğlenceli vakit geçirerek yapabiliriz. Nasıl mı eğlenceli vakit geçireceğiz? Tabi ki bebeğimizin anne karnında iken ve hatta doğduktan bir müddet sonraya kadar kendi benlik algısı gelişmemiştir. Kendisini anneden farklı bir canlı olarak algılayamaz. Bu vakit içerisinde oluşacaktır. Bu nedenle kendisini annesinin bir uzluvu ya da bir organı yani ona ilişkin bir şeymiş üzere düşünür. Anne ile bütünleşmiştir. Bu nedenle annenin bu süreç içerisinde yediği, içtiği dışında hissettiği her şeyi de onunla paylaşır. Bu nedenle hamilelik devrinin rahat ve çok fazla gerilime maruz kalmadan geçirilmesi çok kıymetlidir. Annenin sıhhatsiz beslenmesi yahut sıhhatsiz alışkanlıklarının olması nasıl bebeğin fizikî gelişimini olumsuz etkileyebiliyorsa; birebir biçimde mutsuz olması, ağır gerilime maruz bırakılması da bebeğin duygusal gelişimini olumsuz etkileyecektir. Bu değerli noktayı hem annelerin hem babaların ve yakın etraftakilerin unutmaması gerekir.

Anne karnında olan bebeğimizle hoş ve eğlenceli vakit geçirmek için ise sık sık onunla konuşmalıyız. Bizim sesimizi duymalı ve tanımaya başlamalı. Onunla konuşan yalnızca biz olmamalıyız tabi ki.. Babalar, anneanne ve babaanneler, dedeler, dayılar, halalar…Çevremizde yakın hissettiğimiz şahısların de onunla bağlantıya geçmesine müsaade vermeliyiz ve sık sık okşayarak onunla dokusal bağlantıya geçmeye çalışmalı, burada ve yanında olduğumuzu ona hissettirmeliyiz. Bol bol gülmek, sevdiğimiz aktiviteleri yapmak da bizi memnun edeceği için bebeğimizin de bu memnunluğu paylaşmasını sağlayacaktır. Şayet seviyorsak, güldürü sineması izlemek, müzik dinlemek, yüzmek, gebelerin yapabileceği şekilde yoga çalışmaları, sevdiğimiz beşerlerle görüşmek ve sohbet etmek, açık havada yürüyüş yapmak, pikniğe gitmek, hoş ve sevebileceğimiz bir kitabı okumak, dinlenmek onunla daha karnımızdayken hoş vakit geçirmemizi sağlayacaktır. Bunun dışında vücudumuzda oluşan değişimleri de olumlu bir biçimde kabullenmemiz, onun gelişimi ve hayatımızda yapacağı değişimleri şimdiden kabulleneceğimizin bir göstergesi olabilir. Gerçekten bebeğimiz doğduktan sonra aslında hiçbir şey eskisi üzere olmayacaktır. Anne-baba olma yolunda ne kadar şuurlu hareket etmeye çalışsak da ya da bu hususla ilgili ne kadar kitap okuyup ne kadar eğitme gitsek de birtakım şeyler eksik kalacaktır ve bebeğimizi elimize aldığımızda bütün bildiklerimizi unutabilir ya da hepsini birbirine karıştırabiliriz. Bu türlü vakitlerde panik yapmayın, sakin olun. Zira bu hepimizin başına geliyor ve bebeğimiz aslında bize yolu göstermek için buradadır. Anne-baba olmayı vakit zaman bize onlar öğreteceklerdir. Çaresiz hissetmektense bu tecrübesi doya doya tadını çıkara çıkara yaşayın.

Bebeğimizle anne karnındayken temelini attığımız yanlışsız irtibat formülleri bebeğimiz doğduktan sonra da biraz farklılaşarak devam eder. Bu periyotta bebeğimizle kuracağımız bağlantı onun gereksinimlerinin tatminiyle ilişkilendirilmiştir.

Kaynak Site İsmi
Tabip Takvimi
https://www.doktortakvimi.com/blog/hamilelik-doneminde-bebegimizle-iletisim-kurmanin-yollari