Yemekten Sonra Diyet Yapsam

Canım sıkılınca acıkıyorum. Moralim bozulunca midem kazınıyor, Stresliysem yerim. Keyifli olduğumda iştahım açılıyor. Karnımı doyurunca diyet yapsam olur mu? Mutfakta beni çeken bir şey var. Bilhassa de geceleri.

Biyolojik gereksinimlerimizin en öncelikli olanı beslenmedir. Pekala yeme davranışı yalnızca karın doyurmak mıdır? Öteki bir muhtaçlığımızı da karşılıyor mu? Evet. Acıkmak, karnımızı doyurmak görsel zevkten başlar damak ve lisanda devam eder, midenin dolgunluğunun ve kanımızın ülkü kıymetlere ulaşmasına kadar devam eder. Bütün bu süreçlerde hem gereksinim var hem tercih var hem de bağımlılık var. Gereksinim biyolojik bir süreçtir, doğaldır. Tercihler ve bağımlılık ise birden fazla vakit doğal ve sağlıklı çizgiden sapmamıza neden olur. Örneğin Pazar kahvaltısı diye bir merasim vardır kültürümüzde. Her şeyden iki üç çeşit olur mükellef sofralarda ve doyduktan sonra yemeye devam ederiz. Siz hiç obez olmuş bir aslan, zürafa gördünüz mü? Göremezsiniz. Zira öbür canlılar yalnızca muhtaçlığı olan ölçüsü yiyor içgüdüsel olarak. Pekala insanoğlu doyduktan sonra neden yemeye devam eder. Diyecekseniz ki gözü doymuyor. İşte bu kısmı ruhsal açlık. O asla doymaz. Sıkıntı mide değil zihindir zira. Yedikçe kendini rahatlatır korkuları hafifler kendini itimat de hissettirir. Bi taraftan da kilo aldığı için rahatsızdır. Sonra İradesini kullanarak yemeyi kendine yasaklar. Yasaklayınca o içindeki doymayan ruhsal açlık onu daima ve daha çok dürter ve bir gün pes eder ve eskisine nazaran daha çok yiyerek kilo alır. Pekala Diyeti bozanlar iradesi zayıf beşerler mıdır. Muhakkak hayır. Onların iradeleri tam aksine birden fazla beşerden daha güçlüdür. Öteki bahislerde neleri başardıklarını izleyin. Pekala bu başarısızlık irade zayıflığından değilse neden kaynaklanıyor. İrade çatışması. Zihinlerinde asla bitmeyen irade çatışması. Şöyle düşünelim. Hani küçükken iki küme olup halat çekme yarışı oynardık. Hangi taraf daha çok çekerse o kazanırdı. İşte bu halat çekme düzeneğinin bir gibisi de zihnimizde kuruluyor. Bir taraf ye diye çekiştiriyor, öbür taraf yeme. İkisi ortasında kalan insan yerken de rahat değil yemezkende.Çünkü Öbür taraf çekiştirmeye devam ediyor. Hiç rahat bırakmıyor. Ne kadar irade gücü ile dayanmaya çabalasak da kesinlikle bir gün pes ederiz. Zira karşı tarafta azalmayan bir çekiştirme var. Kazanamadığınız bir müsabaka yıllar sürerse pes etme eğilimimiz artar

İRADE ÇATIŞMASI

YE

Zevkli

Güçlü hissettirir

Gerilimin azalır

Keyifli olursun

YEME

Sıhhatin bozulur

Fit ve hoş olmazsın

Özgüvenin azalır

Mutsuz olursun

Pekala bu durumda ne yapmak lazımdır? Yememeye çalışırsak çatışma yaşarız. Bu irade çatışmasını sonlandırmanın yolu YE diyen tarafın çekiştirmesini durdurmaktır. Hakikaten fazla yemeye muhtaçlığımız var mı. Yok. Sahiden fazla yemek keyifli eder mi? Hayır. Sahiden çok yemek yemek gerilime âlâ gelirmi meselelerimizi çözmemize yardım eder mi. Hayır. İşte bu türlü bize yemeyi emreden tarafı yok etmeliyiz. Tabiki rasyonel ispatlar sunarak zihinimizi ikna etmeliyiz. Yanlış inançları yok ederek yerine sağlıklı ve gerçekçi bilgiler koymalıyız. Bunu yaptıkça da esasen otomatik olarak gereksinimimiz kadar yeriz. Nerden biliriz muhtaçlığımız olan ölçüsü. Tabiki bu bizim genetik kodlarımzıda hazır. Bunu sağladığımızda ne halat kalır ne çatışma ne de çekiştirme. Kolaylıklar dilerim. Hoşçakalın

Kaynak Site İsmi
Tabip Takvimi
https://www.doktortakvimi.com/blog/yemekten-sonra-diyet-yapsam