Hislerimizin Tesirleri

ütün hisleri her vakit saf bir formda tabir ettiğimizde, özel yaşantımızda da, iş yaşantımızda da bağlantılarımızı sürdürmede problemler yaşıyoruz.Bunu yapmanın aslında sağlıklı ve olağan olduğuna bile inandırdık kendimizi.

Yetişkin olarak yaşadığımız hayatımızda bastırdığımız her duyguyu, büyük çoğunlukla daha sonra çocuklarımız üzerinde tabir ediyoruz. Nasıl olsa onlar üzerinde mutlak otoritemiz olduğu için zati bunu yapmak da hiç sıkıntı gelmiyor.Biz de vaktinde bu biçim his tabirlerini üzerimizde hissetmedik mi?

“Erkek adamların ağlamadığını”, “iyi aile kızı olmak gerektiğini”, “artık bunları aşmamız gerektiğini”, “oramıza buramıza dokunmanın ayıp olduğunu”, “çok soru sorduğumuzu” yahut “çok fazla konuştuğumuzu” çarçabuk öğrendik. Şayet bu kelamlar size tanıdık gelmiyorsa, eminim siz vaktinde kendi duyduklarınızı hatırlayabilirsiniz. Ailelerimiz de kendi hislerini bastırarak büyüdüğüne nazaran, neredeyse hiç bir vakit emsal hislerin nasıl üstesinden gelineceği konusunda bilgi sahibi değillerdi.Bunun sonucunda da, bizi yetiştiren ailelerimizin bizim hislerimizi yönetim edememeleri garip değil. İşte bu yüzden, biz de onların izinde, hislerimizi bastırmayı ve tabir etmemeyi öğreniyoruz.Bunu yaptığımız vakit da, hislerimizin vücudumuzu ne kadar çok etkilediğini hiç düşünmüyoruz!

    Bütün bunlar bilinçaltı düzeyinde gerçekleşen şeyler. Hislerimizin vücudumuzu nasıl etkilediğini biz şuurlu bir biçimde düşünmüyoruz. Ancak etkilenme her halukarda gerçekleşiyor.

Bizim hislerimizin bir çıkış noktasına, tabir haline gereksinimleri vardır. Onlar bizim birer kesimimizdir ve o denli ya da bu türlü kendilerini kesinlikle dışarı çıkaracaklardır. Biz her ne kadar onları bastırabildiğimizi düşünsek de, bir noktadan sonra vücudumuz onları artık emmiştir ve bu saatten sonra bizim dikkatimizi çekmek için çeşitli hastalanmalar, yaralanmalar ve rahatsızlıklar meydana getirecektir.İşte hisler vücudumuzu aslında bu biçimde etkiliyor.

Hislerimizi hissetmek ve tabir etmek yerine, onları gözardı ediyor olabiliriz. Onların varlığını reddeden ise zihnimiz. Bu reddetme onları vücudumuzun ve ruhumuzun derinliklerine gömüyor.

Hislerimiz dahil bu hayattaki tüm tecrübelerimiz hücrelerimizin içinde depolandığına nazaran, hücrelerimiz da birleşerek bizi oluşturduğuna nazaran, biz oralarda neyin depolanmasını istiyoruz aslında? Olumsuz, reddedilen ve gözardı edilen hislerin mı? Vücudumuz olumlu yahut olumsuz bir his, fikir, hormon yahut molekül ortasındaki farkı bilmiyorki. Bütün bunlar birbirine öylesine bağlı ve karmaşık ki!

Şayet farkına varıp onlarla başa çıkma hamasetini göstermezsek, olumsuz kanılar, güçler, -onlara her ne demek istiyorsak-, vücudumuzda, zihnimizde ve ruhumuzda yer edinerek vücut, zihin ve ruh kahırları olarak kendilerini göstereceklerdir.Rahatsızlık, ağrı, yaralanmalar ve daha bir çok olumsuz güç vücudumuzda uzunluk göstermeye devam edecektir.

İşte hisler vücudumuzu bu türlü etkiliyor.

Bizim dışımızda gelişen olayları hiç bir vakit denetim edemeyiz. Biz yalnızca, dış dünyamızdan gelecek olan olaylara ve durumlara vereceğimiz reaksiyonlarımızı belirleyebiliriz. Hislerimizi yaratan dışsal faktörleri değiştirmek yahut onlarla gayret etmek yerine, hislerimize verdiğimiz reaksiyonları gözlemleyebilir ve çeşitli değişiklikler yapabiliriz.

Keyifli, doyumlu ve sağlıklı bir hayat sürmek için, hislerimize sahip çıkmamız, onları yargılamadan kabul etmemiz ve onları büsbütün hissetmemiz gerekiyor. Lakin bu sayede onların önündeki mahzurları kaldırarak özgürce akmalarını ve vücudumuzda birikmemelerini sağlayabiliriz. Yanlışsız yahut yanlış, düzgün yahut makûs his diye bir şey yok. Hislerimiz yalnızca var oluyor.

Kaynak Site İsmi
Hekim Takvimi
https://www.doktortakvimi.com/blog/duygularimizin-etkileri