Sorun Değil, Tecrübe

rsunuz, hastalanıyorsunuz yahut kronik bir formda ağrılar çekiyorsunuz.

Bu türlü durumlarla karşılaştığımızda, kendimizi çoklukla aşağıdakilerden bir yahut birden fazlası ile karşılık verirken bulabiliriz:

Meseleden uzaklaşmak:İşten ayrılmak, sevdiğinizden ayrılmak yahut en kolay hali ile artık bir şeyleri umursamamak. Çıkış yoluna varacak her türlü hareketi yapmak.
Sorunu göz gerisi etmek:Düşünmeyin kâfi. Güya her şey yolundaymışçasına davranmak. Sorunun dışında kalan her türlü şey ile başınızı meşgul etmek.
Uydurma rahatlamalar yaşamak:Alkol, sigara, çok yemek, televizyon, toplumsal medya, oyunlar üzere şeylere başvurarak başımızı zorlandığımız mevzudan uzaklaştırmak.
Yakınmak ve serzeniş etmek:Birilerine çıkışmak, bütün gün şikâyet etmek, bir arkadaşınızı esir almak ve saatlerce olayı kendi tarafınızdan anlatmak, sorunun sizde değil karşınızdaki şahısta olduğunu ispatlamaya çalışmak.

Bu prosedürlerin hepsi, vakit zaman hepimizin yaptığı şeylerdir ve bu yüzden kendimizi yemenin ve suçluluk duymanın bir manası yok. Hatta bazen hem sakinleştirici hem de yardımcı bile olabilirler. Mesela, yaşadığınız problemlerden diğerlerine bahsetmek düzgün bir fikir. Problemlerle uğraşa başlamadan evvel bir mühlet kendinize çekilmek ve dinlenmek de güzel bir fikir.

Fakat ortadaki sorunu göz gerisi etmeye çalışmak, ondan kaçmak, hatta kendimizi çeşitli yollarla rahatlatmaya çalışmak bile yalnızca bir yere kadar tesiri olan sistemlerdir. Bununla birlikte, tahminen yararı olabilecek bir niyet formu değişikliği yapılabilir: Problemleri birer sorun olarak değil, birer tecrübe olarak görmek.

 Hissettiğiniz keder yahut kızgınlık her ne ise onu sonuna kadar hissedin.

Sorunu göz arkası etmeye çalışmak yerine, onu büsbütün hissetmeye çalışın ve bunu yapmak için kendinize müsaade verin. Kendinizi engellemeyin.

Ve bunu yaparken de, sıkıntıyı halledilmesi gereken bir sorun olarak, kurtulmanız gereken bir şey olarak görmeyin. Yalnızca, şu anda yaşamakta olduğunuz bir tecrübe olarak görün.

 Bu yaşadığım tatsız durum aslında bir sorun değil. Bu bir tecrübe.

Yalnızca bundan ibaret: Bir tecrübe, bir hissiyat. Panikleyecek bir şey yok. Bu yalnızca şu anda deneyimlediğiniz bir şey — problem onun âlâ yahut makus bir şey olduğu değil. Evet, tahminen hissiyatı hoş değil. Olmasa da olurdu. Ancak bu da bir sorun değil, zira bütün tecrübeler yalnızca olumlu olanlardan meydana gelmiyor, değil mi? Bazen istemesek de soğuğu, sıcağı, fırtınayı, acıyı yaşamak durumunda kalıyoruz. Bunlar, ömür denen bütün bir tecrübe paketinin kesimlerinden ibaret ve her ne değerine olursa olsun, onlardan kaçmamızı gerektirmiyor.

İçinden geçtiğiniz zorluğu bütün gücüyle ve olabildiğince açık bir yüreklilik ile hissedin. Tıpkı yakın bir dostunuza müsaade verdiğiniz üzere, o zorluğun da sizin kalbinize ulaşmasına müsaade verin. Rastgele bir şey yapmadan, rastgele bir yargıda bulunmadan… Yalnızca deneyimleyin.

Bugüne kadar zorluk anlarında kendinizi rahatlatmak için neler yaptıysanız, onlar için de kendinizi yargılamayın. Yaşadığınız tecrübe her ne ise, tahminen onunla barışınızı yapabileceksiniz.

 Şimdi harekete geçme vakti.

Bahsettiğimiz bu ‘deneyimi kabullenme’ noktasına vardığınızda, artık bir davranış içine girebilirsiniz. Bu davranışlardan kimileri;
 **Yaşadığınız hissiyatı, tecrübesi, acıyı sevmek,
 **Önünüzde duran ve içi acıyan kişiyi sevmek, onları hissetmek,
 **Dünyayı sevmek, kendi armağanınızı dünya ile paylaşmak,
 **İçinde bulunduğunuz durumu güzelleştirecek küçük bir adım atmak,
 **Yaşam emelinizi gerçekleştirme tarafında küçük bir adım atmak,
 **Sadece sessiz kalarak dinlemek ve bu sayede daha da fazla deneyimleyebilmek
olabilir.

Sergileyeceğimiz davranış formu doğal ki içinde bulunduğumuz duruma nazaran şekillenecek. Fakat her ne halde olursa olsun, atacağımız birinci adım yaşadığımız bu sorun ile değil, bu ’deneyim’ ile barışabilmekten geçiyor.

Kaynak Site İsmi
Tabip Takvimi
https://www.doktortakvimi.com/blog/problem-degil-deneyim